>>2837
УХ, надо постить сюда больше ЗЯНОНА. Вот про это совсем не знал. добра тебе анончик.

Гэты артыкул напісаны пасьля выступаў некаторых асобаў так званай «прагматычнай апазыцыі» на Старонцы радыё Свабода. Падзеі, якія я закранаю, важныя не для гісторыі (якая яшчэ не настала), а якраз для сучаснасьці, бо выяўляюць карэньні пэўных зьяў, даюць падставу зразумець што ж адбываецца на палітычнай мапе Беларусі.
На апошняй канфэрэнцыі ў Сеціве на радыё Свабода 8-га лістапада, адказваючы на пытаньне пра «Ракаўскі Бровар», я пералічыў прозьвішчы сакрэтных перамоўшчыкаў з прадстаўнікамі антыбеларускага рэжыму. Файрверкавая рэакцыя на гэта Вінцука Вячоркі на інтэрнэт-старонцы радыё Свабода 10 і 11 лістапада, скажу шчыра, была для мяне нечаканай, нават здалася мне нейкай штучнай. Я ніколі ня меў зь ім ніякіх асабістых парахункаў, як некаторыя, ня ведаючы, часам могуць падумаць (дый асабістых дачыненьняў зь ім ня меў, ён быў значна маладзейшым). Вінцук Вячорка ўваходзіў у групу раскольнікаў БНФ, быў у гэтым актыўным, але ідэолагамі і генератарамі расколу былі іншыя асобы. Гэта вядома. Вінцука Вячорку, якога ня выбралі на шостым Зьезьдзе БНФ (не дабраў чатыры галасы), маніпулятыўна зрабілі старшынём Фронту тыя, што ішлі на зьнешняе фінансаваньне і раскол арганізацыі. Вінцук Вячорка сам таго старшынства хацеў, сам пагадзіўся і сам потым са сваім старшынствам праваліўся. Я яго не рэкамендаваў на старшыню. Якія могуць быць у мяне да яго асабістыя прэтэнзіі? У мяне іх няма.
Той, хто праглядае матэрыялы пра палітыку, ня раз, напэўна, чытаў, што ў мяне быццам бы нейкія пастаянныя закіды Гансу Георгу Віку, якія незразумелыя, бо Вік, маўляў, такі заслужаны прыяцель дэмакратыі ў Беларусі. Але пытаньне з дзейнасьцю Ганса Віка ў Беларусі значна больш сур’ёзнае, чым некаторыя сабе ўяўляюць. Тут я закрану асобныя аспэкты яго дзейнасьці.
Вінцук Вячорка зьмясьціў на Свабодзе адразу два матэрыялы. Адзін называецца: “Вячорка: 1,5 мільёна даляраў пайшлі не апазыцыі, а на ўтрыманьне КНГ АБСЭ», другі -- «Вячорка адказаў Пазьняку: Мэсія ня прыйдзе». У тэксьце ён пяць разоў называе мяне «паклёпнікам» і піша наступнае: «Абразіўшы Бяляцкага, Зянон Станіслававіч апынуўся па той бок маралі. Па адзін бок з нашчадкамі Бэрыі й Цанавы». З гэтага можна зрабіць выснову, што Вінцук Вячорка быў тут у нэрвовым стане і не зусім разумеў, што пісаў. Ён піша пра грошы Ганса Віка і хоча пераканаць, што іх было няшмат, бо гэта, маўляў, бюджэт Менскай місіі АБСЭ, а значыць на падрыхтоўку перамоўнага працэсу і на «бровар" пайшла толькі частка, мізэр. Такая тут відаць логіка.
На Інтэрнэт-канфэрэнцыі і ў іншых выступах я сапраўды згадваю пра грошы выдаткаваныя Гансу Віку і спасылаюся на ягонае інтэрв’ю газэце. Але сэнс размовы не пра грошы, а пра тое на якую мэту былі яны прызначаны, пра фактычную фальшывасьць новых вікаўскіх апазыцыянераў-прагматыкаў ды пра супрацу Ганса Віка з КГБ, пра што ён сам сказаў ў інтэрв’ю.
Ганс Вік адлюстроўваў намеры пэўных нямецкіх палітычных колаў па далучэньні Беларусі да Расеі. Ствараючы ў Беларусі сваю апазыцыю, немцы хацелі дамагчыся потым ад яе згоды на гэтае далучэньне да Расеі. Маючы такое на мэце, была арганізавана падрыхтоўка да перамоўнага працэсу з рэжымам і адначасна (падвойным дном) таемныя спатканьні прадстаўнікоў улады і новай (толькі што створанай) прагматычнай апазыцыі ў півярні «Ракаўскі бровар» у Менску. (Легальныя перамоўшчыкі пра тое ня ведалі.) З гэтага вынікае (калі ўсё ўзважыць), што нямецкі спадар лічыў, відаць, гэтых апазыцыйных асобаў за поўных «лохаў» і, як ня дзіўна, ледзь не дасягнуў сваёй мэты. Але пра гэта потым. Спачатку пра «паклёпніка» і грошы Віка.
Вінцук Вячорка піша, што ён «не палянаваўся ўважліва прачытаць крыніцу» і там, маўляў, сказана, што гэта быў бюджэт Кансультацыйна-наглядальнай групы АБСЭ. «Гэта значыць, што КНГ АБСЭ, якая працавала ў Беларусі, здаецца, два з паловай гады, з гэтага бюджэту аплочвала свае выдаткі: арэнду, жытло для супрацоўнікаў, іхнія выправы, у тым ліку дадому, ня танных замежных экспэртаў, заробкі сабе і г. д.», -- піша ён.
Тлумачэньне В. Вячоркі бачым. А цяпер цытуем словы Віка з газэты цалкам.
«Когда я руководил миссией ОБСЕ в Беларуси, мы пытались правительство и оппозицию привести к общему столу переговоров, чтобы реформы были либеральными и чтобы они подходили одной и другой стороне. В 1999 г. Лукашенко подписал Стамбульские соглашения, в которых взял на себя обязательства диалога с оппозицией, обеспечения демократических выборов, свободы слова, прекращении давления на СМИ. Он все это подписал! ОБСЕ, решив, что подпись что-то значит, выделил деньги, все до последнего цента, на переговоры с оппозицией, на консультации с независимыми СМИ. (Бюджет КНГ и бюджеты ориентированных на эти цели фондов, доступ к которым открыла Европейская комиссия, в совокупности составили немногим меньше полутора миллиона долларов. Эти деньги прямо и косвенно были направлены на поддержку диалога между правительством Беларуси и оппозицией. - И.Ч.) И все европейские правительства были в курсе, не было никаких тайн! Единственной тайной было то, что бумаги подписывал также шеф белорусского КГБ, других тайн не было». (БелГазета, -- 2004, 12 студзеня).
Сутнасьць словаў Віка (і тлумачэньне журналісткі) мной выдзелена чорным шрыфтам.
АБСЭ «выделил деньги, все до последнего цента, на переговоры с оппозицией, на консультации с независимыми СМИ».
Далей журналістка ўдакладняе, што гэты «бюджет КНГ и бюджеты ориентированных на эти цели фондов, доступ к которым открыла Европейская комиссия, в совокупности составили немногим меньше полутора миллиона долларов. Эти деньги прямо и косвенно были направлены на поддержку диалога между правительством Беларуси и оппозицией.»
У першым тэксьце Вінцук Вячорка, магчыма, думаў увесьці чытачоў у зман (альбо не чытаў цытаты Віка). Потым, відаць пачытаў і ўжо ў матэрыяле «Мэсыя ня прыйдзе» надрукаваў словы з «БелГазеты», але пакінуў бяз зьменаў свае папярэднія тлумачэньні, што гэта, маўляў, «некалькігадовы бюджэт» КНГ АБСЭ, што тут і аплата супрацоўнікам, і аплата жыльля супрацоўнікаў, арэнды офісаў і г.д.
За каго Вінцук Вячорка прымае свіх чытачоў? За ідыётаў? Ці можа ён думае, што яны не прачытаюць словы Віка, а толькі выкрутасы Вінцука Вячоркі? Вось вам і «паклёп».
Але мая інфармацыя была ськіравана тут не на аплату, а на тое, што сказана далей. Не істотна якую суму (хоць яна дакладна названа) немцам адпусьцілі на гэтую нямецкую справу. Істотна было наступнае: «И все европейские правительства были в курсе, не было никаких тайн! Единственной тайной было то, что бумаги подписывал также шеф белорусского КГБ».

Ці разумелі гэтыя гора-палітыкі, седзячы ў півярні, што яны трапілі ў распрацоўку дзьвюх палітычных сіл – нямецкай (Ганс Вік – былы кіраўнік зьнешняй разьведкі Нямеччыны) і расейскай (праз «белорусский КГБ»), у якіх была адна мэта: загнаць Беларусь у Расею. Калі не разумелі (былі «прастачкамі»), то гэта яшчэ неяк па-бытавому іх апраўдывае (хаця якая ўжо тут «палітыка»). Але калі разумелі і пайшлі на такое дзеля грошай, то гэта як называецца?

>>2845
Пакуль што я стаўлю пытальнік, бо людзі там былі розныя. І ўсё пранесла (пры вялікім напружаньні і змаганьні грамадзтва) – Беларусь засталася незалежнай. Але які вынік прагматычнай псэўда-апазыцыйнай працы на чужых грашах за 13 гадоў? Вынік нават не нулявы, а мінусовы. Ні адной станоўчай справы. Ні адной перамогі. Яны заехалі ў поўны тупік і працягваюць спадзявацца на замежныя грошы ды імітаваць палітычную дзейнасьць. Ізноў жа, як гэта ўсё называецца? Падскажыце. Можа гэта прадажнасьць? Ці можа наіўнасьць? А пачалося ўсё адтуль, ад узаемадзеяньня з Гансам Вікам.
1999-2002 гады (як і раней 1996) былі вельмі пагрозьлівыя для незалежнасьці Беларусі. На гэты час прыпадае кульмінацыя нямецка-расейскай палітыкі па ліквідацыі беларускай незалежнасьці. Адзначу схематычна некалькі тычак гэтага пэрыяду.

Лістапад 1999 г. Стамбульскі саміт АБСЭ. Запрашаліся кіраўнікі ўсіх беларускіх партыяў. Ганс Вік лёг касьцьмі, каб ў Стамбуле не было мяне і прадстаўнікоў нашай партыі. З цяжкасьцямі паляцеў туды мой намесьнік Юры Беленькі. Лукашэнка пагадзіўся прыняць умовы АБСЭ аб правядзеньні выбараў у «палату» ў 2000 годзе.

Нямецка-расейскі плян заключаўся ў тым, каб міжнародна прызнаць выбары ў «палату» дэмакратычнымі. Потым «палата» (пры дамоўленасьці з Лукашэнкам) прымае рашэньне аб інтэграцыі з Расеяй. На 2001 год ў Расеі плянавалі рэфэрэндум аб «прыняцьці» Беларусі ў склад РФ, які далей мусіў быць прадубляваны ў Беларусі.

У Стамбуле пасьля саміту Лукашэнка запрашае ўсю прагматычную «апазыцыю» ў свой самалёт ляцець разам у Беларусь. «Апазыцыя» з радасьцю пагаджаецца. Але клямка не ляпнула. Катэгарычна не згадзіўся Юры Беленькі. («Я же говорил, я же говорил, – залемантаваў Гайдукевіч, – что Беленький будет против».) Лукашэнка паляцеў сам.

Чэрвень 2000 года. Ганс Вік запрашае ўсіх кіраўнікоў партыяў у Бэрлін на спатканьні зь нямецкімі палітыкамі. Туды ж былі запрошаныя і прадстаўнікі рэжыму Лукашэнкі. Ганс Вік зноў клаўся ўпоперак, каб не дапусьціць мяне. (Тады я вырашыў, што зноў паедзе Юры Беленькі.)

Спатканьні былі на высокім ўзроўні. Немцы ўсюды казалі беларусам, што адзіны шлях Беларусі, каб здабыць дэмакратыю – гэта далучыцца да Расеі, якая, маўляў, «у дэмакратыі пайшла далёка наперад». Усіх агітавалі яшчэ індывідуальна. Парадам камандаваў Ганс Вік. Рыхтавалі нейкае камуніке.

На заключным паседжаньні ўсе немцы выступілі ў адно – ідзіце ў Расею. Толькі адзін у канцы сказаў: «А ўвогуле вы можаце пагадзіцца ўвайсьці ў Расею, калі толькі зможаце потым глядзець у вочы сваім дзецям».

Вынік быў некарысным для Віка. Нямецкія парады разьбіў Юры Беленькі. Яго са скрыпам падтрымаў С. Шушкевіч, а потым і В. Вячорка. Астатнія змаўчалі. Камуніке не прынялі.

25-га верасьня 2000 года Ганс Вік выступае на міжнароднай канфэрэнцыі ў Беластоку і кажа наступнае: "На протяжении двух лет приоритетной задачей КНГ ОБСЕ было содействовать включению Беларуси в состав России. С одной стороны, это соответствует экономическим интересам Германии. А с другой - белорусы ведь не понимают, что для них это наиболее короткий и безопасный путь к демократии. Так как в этом случае и в Беларуси будут действовать куда более демократические законы Российской Федерации". (БелГазета, -- 2000, 16 кастрычніка).

Продолжение на его сайте